Euskal idazleen artean ezezagunenetakoa izango da ziur aski Agustin Anabitarte «Anabi». Donostian jaioa zen, 1891ko azaroaren 20an. Gaztetan merkataritza ikasketak egin zituen bertan, eta bide horretatik izan zuen baita ere ogibidea.
Zaletasuna, ordea, idaztea izan zuen gaztetarik. Hogeita hamalau urte zituela, 1923an bere lehen liburua kaleratu zuen, Neska-mutilleri dirua aurreratzen erakusteko; bi urte beranduago, 1925ean Antziñako Olinpiar Jolasak.
Dena dela, Anabitarteren obra nagusiak eleberriak izan ziren: Usauri, Euskaltzaindiko Schuchardt saria 1929an; Donostia, sari berbera lortu zuena 1932an; Poli, 1958an argitaratua, Anabitartek 69 urte zituela. Esan daiteke nobela horietan Donostiaren erakusle eta aztertzaile zorrotza agertzen dela.
Bidai kronika bat ere argitaratu zuen Aprika’ko basmortuan izenekoa 1961ean; Algeriako basamortuan barrena egindako txango baten berri ematen du. Izan ere, Anabitarte oso argazkizalea zen, eta han-hemenka ibili ohi zen argazkiak egiten. Batzuetan, argazki horiekin erakusketak ere egin izan zituen.
Erdaraz Patrones y capitanes de yates izeneko liburua argitaratu zuen 1958an.
Bizitza luzea izan zuen Anabik; Donostian hil zen 1981ean, laurogeita hamar urte bete gabe zituelarik.
Argazkia: EGIPV, Lit. III, ? or.