Euskal antzerkiaren zutabe nagusietako izan zen, zalantzarik gabe, Juan Abelino Barriola. Esan daiteke Marcelino Soroa eta Toribio Altzaga maisu zaharren jarraitzailea izan zela bera. Donostian sortu zen 1885eko azaroaren 10ean. Lanbidez merkatari izan zen, eta politikan jardun zuen. Urte luzetan, Donostiako zinegotzi izan zen; bere lanari zor zaio, besteak beste, Artikutzako urtegitik ura Donostiaraino ekartzea.
Baita ere, zinegotzi zelarik bere lanari esker sortu zuen 1915ean Donostiako Udalak Euskal Iztundea. Erakunde horrek izugarrizko garrantzia izan zuen euskal antzerkia bultzatzeko.
Hogeita hiru urte besterik ez zituela irabazi zuen bere lehen saria 1908ko Eibarko euskal festetan Meza berriya ekitaldi bakarreko antzerki lanarekin. Hurrengo urtean argitaratu eta jokatu zen lehen aldikoz Donostian; bizkaieraz ere jarri omen zuten obra hori Bilboko Euskaltzale Bazkunak. Geroztik, etengabeko arrakastak lortu zituen Barriolak bere antzerki lanekin: Aldiz, aldiz (1910) Azkoitiko lore-jokoetan saritua; Zulo madarikatuak Bilbon saritua (1911); Zori gaiztoko eguna (1911) zartzuela, Jose Olaizolaren musikaz; Lagun txar bat (1912), Donostiako lore-jokoetan saritua; Gai dagoenaren indarra (1915). Baita ere, hiru bakarrizketa idatzi zituen: Brokoliyo, Goi-argi eta Zozoarro.
Gerra zibila altxa zenean, Abelino Barriolak ihes egin behar izan zuen Frantziara. Pauen, Biarnoko hiriburuan hil zen 1944ko apirilaren 19an, artean 68 urte zituelarik.
Argazkia eta iturria: EGIPV, Lit. III, 255 or.